საიდ აბდულა

ვიეტნამის ეკონომიკა მსოფლიოში 44-ე ყველაზე დიდია და 1980-იანი წლების შუა პერიოდიდან ვიეტნამმა უზარმაზარი ტრანსფორმაცია მოახდინა უაღრესად ცენტრალიზებული სარდლობის ეკონომიკისგან, ღია ბაზარზე დაფუძნებული ეკონომიკის მხარდაჭერით.

გასაკვირი არ არის, რომ ის ასევე არის მსოფლიოს ეკონომიკის ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფად მზარდი, სავარაუდოდ, მშპ-ს ზრდის ყოველწლიური ზრდის დაახლოებით 5.1%, რაც მის ეკონომიკას 2050 წლისთვის მე –20 უმსხვილესად გახდის მსოფლიოში.

ამის თქმით, მსოფლიოში ხმაურიანი სიტყვაა ის, რომ ვიეტნამი მზად არის ერთ -ერთი ყველაზე დიდი საწარმოო კერა, რომლის შესაძლებლობაა ჩინეთი თავისი დიდი ეკონომიკური ნაბიჯებით აიღოს.

აღსანიშნავია, რომ ვიეტნამი იზრდება, როგორც საწარმოო კერა რეგიონში, ძირითადად ისეთ სექტორებში, როგორიცაა ტექსტილის სამოსი და ფეხსაცმელი და ელექტრონიკის სექტორი.

მეორეს მხრივ, 80 -იანი წლებიდან ჩინეთი ასრულებს გლობალური წარმოების კერა როლს თავისი უზარმაზარი ნედლეულით, ძალის გამოყენებით და სამრეწველო შესაძლებლობებით. ინდუსტრიულ განვითარებას მნიშვნელოვანი ყურადღება მიიპყრო, სადაც ყველაზე მაღალი პრიორიტეტი მიიღო მანქანების მშენებლობამ და მეტალურგიულმა ინდუსტრიებმა.

ვაშინგტონსა და პეკინს შორის ურთიერთობებს შორის ურთიერთობებით, გლობალური მიწოდების ქსელების მომავალი სავარაუდოა. მიუხედავად იმისა, რომ არაპროგნოზირებადი თეთრი სახლის შეტყობინებები აგრძელებს კითხვების წამოყენებას აშშ -ს სავაჭრო პოლიტიკის მიმართულებით, სავაჭრო ომის ტარიფები ძალაში რჩება.

იმავდროულად, პეკინის მიერ შემოთავაზებული ეროვნული უსაფრთხოების კანონიდან გამომდინარე, რომელიც საფრთხეს უქმნის ჰონგ კონგის ავტონომიის შეზღუდვას, კიდევ უფრო საფრთხეს უქმნის უკვე მყიფე ფაზის ერთ სავაჭრო ხელშეკრულებას ორ ზესახელმწიფოს შორის. აღარაფერი ვთქვათ შრომის ხარჯების ზრდა ნიშნავს, რომ ჩინეთი შეასრულებს შრომის ინტენსიურ მაღალი დონის ინდუსტრიას.

ეს უხეშობა, რომელიც შედგენილია სამედიცინო მასალების უზრუნველსაყოფად და CovID-19 ვაქცინის შემუშავების მიზნით, ახდენს მხოლოდ დროულად მიწოდების ქსელების გადახედვას, რაც პრივილეგიის ეფექტურობას ყველაფერზე მეტია.

პარალელურად, ჩინეთის მიერ Covid-19– ის მართვამ დასავლეთის ძალებს შორის მრავალი კითხვა დაუსვა. ამასთან, ვიეტნამი ერთ-ერთი მთავარი ქვეყანაა, რომელიც შეამსუბუქებს სოციალური დისტანციური ზომების გაამარტივებას და მისი საზოგადოების გახსნას 2020 წლის აპრილის დასაწყისში, სადაც ქვეყნების უმეტესობა მხოლოდ კოვიდ -19-ის სიმძიმისა და გავრცელებას იწყებს.

სამყარო გაოგნებულია ვიეტნამის წარმატებით ამ CovID-19 პანდემიის დროს.

ვიეტნამის პერსპექტივა, როგორც წარმოების კერა

ამ განვითარებადი გლობალური სცენარის საწინააღმდეგოდ, აზიის მზარდი ეკონომიკა - ვიეტნამი - თავისთავად იჩენს თავს, რომ გახდეს შემდეგი საწარმოო ელექტროსადგური.

ვიეტნამმა მატერიალა, როგორც ძლიერი კონკურენტი, დიდი წილის მოსაზიდად პოსტ-CovID-19 სამყაროში.

Kearney US Reshoring Index- ის თანახმად, რომელიც ადარებს აშშ -ს წარმოების პროდუქტს მისი წარმოების იმპორტთან აზიის 14 ქვეყნიდან, 2019 წელს რეკორდულად გაიზარდა, ჩინეთის იმპორტის 17% -იანი შემცირების წყალობით.

ამერიკის სავაჭრო პალატამ სამხრეთ ჩინეთში ასევე დაადგინა, რომ ქვეყნის სამხრეთ ნაწილში აშშ -ს კომპანიების 64% სხვაგან განიხილავდა წარმოებას სხვაგან, ნათქვამია საშუალო ანგარიშის თანახმად.

ვიეტნამის ეკონომიკა 2019 წელს 8% -ით გაიზარდა, რაც ექსპორტის ზრდას შეუწყო. წელს ასევე იზრდება 1,5% -ით.

მსოფლიო ბანკის პროგნოზი ყველაზე უარესი CovID-19 შემთხვევითი მდგომარეობით, რომ წელს ვიეტნამის მშპ 1,5% -მდე შემცირდება, რაც უკეთესია, ვიდრე მისი სამხრეთ აზიის მეზობლების უმეტესობა.

გარდა ამისა, შრომისმოყვარეობის, ქვეყნის ბრენდინგის და ხელსაყრელი ინვესტიციის პირობების შექმნით, ვიეტნამმა მიიპყრო უცხოური კომპანიები/ინვესტიციები, რაც მწარმოებლებს აძლევდა ASEAN– ის თავისუფალ სავაჭრო ზონაში და შეღავათიანი სავაჭრო პაქტები ქვეყნებთან და ევროკავშირთან, ისევე როგორც აშშ - ში.

აღარაფერი ვთქვათ, ბოლო დროს ქვეყანამ გამაგრებული სამედიცინო აღჭურვილობის წარმოება და გააკეთა დაკავშირებული შემოწირულობები CovID-19 დაზარალებულ ქვეყნებთან, ასევე აშშ-ში, რუსეთში, ესპანეთში, იტალიაში, საფრანგეთში, გერმანიასა და დიდ ბრიტანეთში.

კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ახალი განვითარება არის აშშ - ს კომპანიების უფრო მეტი წარმოების ალბათობა, რომელიც ჩინეთიდან ვიეტნამში მოშორებით არის დაშორებული. და ვიეტნამის აშშ -ს ტანსაცმლის იმპორტის ნაწილმა მოგება მოუტანა, რადგან ჩინეთის ნაწილი ბაზარზე სრიალებს - ქვეყანამ ჩინეთიც კი გადააჭარბა და ამ წლის მარტსა და აპრილში ყველაზე მაღალი ტანსაცმლის მომწოდებელი დაასახელა.

2019 წლის აშშ -ს საქონლის ვაჭრობის მონაცემები ასახავს ამ სცენარს, ვიეტნამის საერთო ექსპორტი აშშ -ში გაიზარდა 35%-ით, ან 17,5 მილიარდი დოლარით.

ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში, ქვეყანა უზომოდ გარდაიქმნება ინდუსტრიების ფართო სპექტრის მოსაგვარებლად. ვიეტნამი თავის ძირითადად სასოფლო-სამეურნეო ეკონომიკას გადაჰყავდა, რათა განავითარონ უფრო ბაზარზე დაფუძნებული და სამრეწველო ფოკუსირებული ეკონომიკა.

Bottleneck– ის დასაძლევად

მაგრამ უამრავი საყრდენი უნდა იქნას განხილული, თუ ქვეყანას სურს ჩინეთთან ურთიერთობა.

მაგალითად, ვიეტნამის ბუნება იაფი შრომით დაფუძნებული საწარმოო ინდუსტრიის პოტენციურ საფრთხეს უქმნის - თუ ქვეყანა არ გადადის ღირებულების ჯაჭვში, რეგიონის სხვა ქვეყნები, როგორიცაა ბანგლადეში, ტაილანდი ან კამბოჯა, ასევე უზრუნველყოფს იაფად შრომას.

გარდა ამისა, მთავრობის უდიდესი ძალისხმევით, რომ მეტი ინვესტიცია მოიტანოს მაღალტექნოლოგიური წარმოებისა და ინფრასტრუქტურისთვის, უფრო მეტი შეესაბამებოდეს გლობალური მიწოდების ქსელს, მხოლოდ შეზღუდულ მრავალეროვნულ კომპანიას (MNCS) აქვს შეზღუდული კვლევისა და განვითარების (R&D) საქმიანობა ვიეტნამში.

CovID-19 პანდემიამ ასევე გამოავლინა, რომ ვიეტნამი დიდად არის დამოკიდებული ნედლეულის იმპორტზე და მხოლოდ ექსპორტისთვის პროდუქციის წარმოებისა და აწყობის როლს ასრულებს. დიდი ჩამორჩენილი დამაკავშირებელი დამხმარე ინდუსტრიის გარეშე, ეს იქნება სასურველი ოცნება, რომ მოემსახუროს წარმოების ამ მასშტაბებს, როგორიცაა ჩინეთი.

ამის გარდა, სხვა შეზღუდვები მოიცავს შრომის აუზის ზომას, გამოცდილი მუშაკების ხელმისაწვდომობას, წარმოების მოთხოვნილების უეცრად გამკლავების შესაძლებლობას და მრავალი სხვა.

კიდევ ერთი უმთავრესი ასპარეზი არის ვიეტნამის მიკრო, მცირე და საშუალო საწარმოები (MSMES) - მთლიანი საწარმოს 93,7% -ს შეადგენს - შეზღუდულია ძალიან მცირე ბაზრებით და ვერ ახერხებს ოპერაციების გაფართოებას ფართო აუდიტორიისთვის. სერიოზული ჩოკის წერტილად აქცევს პრობლემების დროს, ისევე, როგორც Covid-19 პანდემია.

ამრიგად, ბიზნესისთვის სასიცოცხლო მნიშვნელობისაა, რომ გადადგას უკან გადადგმული ნაბიჯი და გადახედოს მათ განმეორებით სტრატეგიას-იმის გათვალისწინებით, რომ ქვეყანას ჯერ კიდევ აქვს მრავალი მილის მოსაძებნად ჩინეთის ტემპი, საბოლოოდ უფრო გონივრული იქნება იმის ნაცვლად, რომ წავიდეთ "ჩინეთის პლუს-ერთი" სტრატეგია?